ΤΟ ΘΗΛΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Το δημοκρατικό πολίτευμα στην αρχαία Ελλάδα δεν παραχωρούσε στην πραγματικότητα καθόλου πολιτικά δικαιώματα στις γυναίκες. Μόνο η αναπαραγωγική τους λειτουργία λαμβανόταν υπόψη. Κάποιες θαρραλέες όμως, όπως η Ξανθίππη, η σύζυγος του Σωκράτη, ή η Σαπφώ, τόλμησαν να αντιτεθούν σε αυτή την τάξη πραγμάτων. Αρχαίοι συγγραφείς, κυρίως ο Ευριπίδης, και συγγραφείς λαϊκών μύθων έδωσαν τη δυνατότητα να εξερευνηθούν οι διάφορες -ασυνείδητες- εκφάνσεις της γυναικείας σκέψης εκείνης της εποχής. Οι εκφάνσεις αυτές επηρεάζουν ακόμα και σήμερα, με γόνιμο τρόπο, τη σχέση μας με το θήλυ. Οι αρχαιοελληνικές γυναικείες φιγούρες (όπως η Λυσιστράτη, η Μήδεια, η Αγαύη, η Ιφιγένεια, η Πασιφάη, η Ψυχή, η Ξανθίππη, η Ιοκάστη), μέσα από τις αναπαραστάσεις τους στη μυθολογία, στη λογοτεχνία και στη ζωγραφική, έθεσαν υπό αμφισβήτηση τα θεμέλια των προτύπων στις δυτικές κοινωνίες. Φωτίζοντας υπό αυτή την οπτική γωνία τους παραπάνω μύθους, ανακύπτουν σύγχρονα ερωτήματα σχετικά με τη σεξουαλικότητα, τις ορμές, το θάνατο και την ετερότητα. Ακολουθώντας τα αρχαία μονοπάτια με το σημερινό βήμα τους, ψυχαναλύτριες και ψυχαναλυτές, ελληνίστριες και ελληνιστές, ξεδιπλώνουν τις ερμηνείες τους. (Από τον πρόλογο της έκδοσης) Πρόλογος: Sylvie Sese-Leger Εισαγωγή: Sylvie Sese-Leger Agnes Verlet, Λυσιστράτη, κωμωδία της αποσύνδεσης Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Πασιφάη, ένα γυναικείο δράμα Eliane Allouch, Η Ψυχή και η βία του ιδείν Claire Nancy, Οι Φοίνισσες, ο άλλος μύθος του Οιδίποδα Σωτήρης Μανωλόπουλος, Ιφιγένεια η εν Αυλίδι του Ευριπίδη Patricia Rossi, Μήδεια μάγισσα Marie De Gandt, Ξανθίππη, ο αντι-λόγος Θανάσης Χατζόπουλος, Το θήλυ ως αντικείμενο προς διαστροφή. Η Αγαύη ανάμεσα στον Διόνυσο και τον Πενθέα ΣΥΝΤΟΜΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΠΙΜΕΤΡΟ Sylvie Sese-Leger, Η Colette Deble, και οι υδροχρωματισμοί της ΕΙΚΟΝΕΣ Colette Deble, Υδροχρωματισμοί