ΓΑΤΟΚΡΑΤΙΑ Η΄ ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ (ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ)

Σκέφτομαι όλες τις φορές που έκατσα σε άλλη καρέκλα για να μην ενοχλήσω το γατί, που έφερα από άλλο δωμάτιο καρέκλα για να μην ενοχλήσω το γατί· πως προχτές στάθηκα σκυμμένη πάνω από το λάπτοπ για να στείλω ένα e-mail προκειμένου να μη διακόψω το Ρούδι που έκανε τις δουλειές του στην καρέκλα του γραφείου μου (έγλειφε το πίσω του πόδι και γουργούριζε).
Σκέφτομαι πόσες φορές έχω στριμωχτεί στην άκρη του καναπέ, πόσους καφέδες έχω πιει όρθια για να μην ξεβολέψω τα γατιά, πόσες κουβέρτες και μαξιλάρια και ριχτάρια και πουλόβερ και ψυχές έχω θυσιάσει για τη βολή τους, πόσα ζευγάρια κάλτσες τα έχω αφήσει να σέρνουν στο σπίτι γρυλίζοντας, γιατί είναι άγρια ζώα και χρειάζονται κάτι να δολοφονήσουν. Πόσα άκρα έχουν χαθεί από γάγγραινα, πόσα λεφτά έχω δώσει σε αντιβιώσεις για ουρολοίμωξη διότι κατουριόμουν για περίπου 17 ώρες αλλά δεν ήθελα να κουνήσω το γατί και να προκαλέσω τη δυσαρέσκειά του.
Κι αν κάποια μέρα βρω το γάτο στο κρεβάτι μου και του ζητήσω την άδεια να μπω και δεν τη δώσει, τότε τι; Το φαντάζομαι τώρα, σα μια πραγματικότητα ελάχιστα απομακρυσμένη από τη σημερινή. "Νά 'ρθω κι εγώ;" κι εκείνος να απαντάει "καλύτερα όχι, θέλω να μείνω λίγο μόνος μου, καταλαβαίνεις" και να τεντώνεται πάνω στα καθαρά και διπλωμένα ρούχα κι εγώ, φορώντας βρόμικα κουρέλια και κάλτσες λαβωμένες στις διαμάχες, να λέω "φυσικά, καταλαβαίνω, μη σε ενοχλήσω (κουράστηκες σήμερα, κοιμήθηκες σε τρία διαφορετικά σημεία του καναπέ και δυο καρέκλες της κουζίνας και δολοφόνησες κι ένα δαντελωτό βρακί), ξεκουράσου εσύ, εγώ κάπου θα βρω να βολευτώ" και να κουλουριάζομαι όπως-όπως στην κουρελού.
Δεν είναι επιστημονική φαντασία: η Γατοκρατία είναι εδώ. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)