Ζούσε στην όχθη ενός μεγάλου ποταμού με βαθιά νερά, που κυλούσε πάντοτε σιωπηλά προς έναν αχανή ανεξερεύνητο ωκεανό. Κυλούσε από τις απαρχές του κόσμου. Η κοίτη του είχε εκτραπεί κάποιες φορές προς καινούργια κανάλια, αφήνοντας τα παλιά αποξηραμένα και άδεια· όμως η ροή του δεν είχε διακοπεί ποτέ και θα συνεχιζόταν ως την κατάργηση του Χρόνου. Τίποτα δεν αντιστεκόταν σ' αυτή την ισχυρή, ανυπολόγιστη ροή. Κανένα ζωντανό πλάσμα, ούτε λουλούδι, ούτε φύλλο, ούτε θραύσμα έμψυχης ή άψυχης ύπαρξης δεν απέκλινε ποτέ από τον ανεξερεύνητο ωκεανό. Το ρεύμα του ποταμού κινούνταν ανεμπόδιστα προς τα εκεί· και το ρεύμα δεν σταματούσε ποτέ, όχι περισσότερο απ' όσο η Γη σταματά την περιστροφή της γύρω από τον ήλιο. [...] (Από την έκδοση)