Η Έλλη Αλεξίου εκμυστηρεύεται στην Εύα Νικολαΐδου στιγμές από τη ζωή της, καταθέτει βιώματα και μνήμες από τη σπουδαία διαδρομή της στην εκπαίδευση, την οποία υπηρέτησε σαράντα χρόνια με αγάπη, ευαισθησία και συνέπεια. Θυμάται τους κοινωνικούς της αγώνες αλλά και τα παιδικά της χρόνια. Στην εκ βαθέων αυτή εξομολόγηση αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στο νεανικό της έρωτα για τον Κώστα Βάρναλη, αλλά και στη μεγάλη σχέση της ζωής της, το σύντροφό της Βάσο Δασκαλάκη. Επίσης αποκαλύπτει άγνωστες πλευρές του Νίκου Καζαντζάκη, που υπήρξε σύζυγος της αδερφής της Γαλάτειας. Η αφήγησή της μιλά στην ψυχή του αναγνώστη, καθώς μεταλαμπαδεύει την πίστη της σε αξίες και υψηλά ιδανικά. Είναι η προσωπογραφία μιας κομμουνίστριας που σα δάδα αναμμένη θυσίασε τη ζωή της για τον άνθρωπο.