«Ανάμεσα στο σοσιαλισμό και στον αναρχισμό υπάρχει ολόκληρη άβυσσος... Η κοσμοθεωρία των αναρχικών είναι η αστική κοσμοθεωρία γυρισμένη από την ανάποδη. Οι ατομικιστικές τους θεωρίες, το ατομικιστικό τους ιδανικό βρίσκονται σε άμεση αντίθεση με το σοσιαλισμό. Οι απόψεις τους δεν εκφράζουν το μέλλον του αστικού καθεστώτος, που βαδίζει με ακατάσχετη δύναμη προς την κοινωνικοποίηση της εργασίας, αλλά το παρόν ή ακόμα και το παρελθόν αυτού του καθεστώτος, την κυριαρχία της τυφλής και τυχαίας σύμπτωσης επάνω στο μεμονωμένο, χωριστό μικροπαραγωγό. Η τακτική τους ανάγεται στην άρνηση του πολιτικού αγώνα, διαιρεί τους προλετάριους και, στην πραγματικότητα, τους μετατρέπει σε παθητικούς συμμέτοχους της μιας ή της άλλης αστικής πολιτικής, γιατί μια πραγματική απομάκρυνση των εργατών από την πολιτική είναι αδύνατη και ακατόρθωτη»