ΜΠΑΡΛΑΣ: ΑΠΑΝΤΑ (ΧΑΡΤΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

Τις πρώτες 150 μέρες του '80 πάλευα με την εισαγωγή αυτή στον κόσμο και το έργο του φίλου μου του Φαίδρου - και να πη κανείς πως δεν τον ήξερα; Ή πως δεν τον εκτιμούσα, και δεν τον αγαπούσα, όσο λίγους; Ή πως δε συμφωνώ σε τόσα και τόσα μαζί του [έστω κι αν όχι σ' όλα (τα κριτικά του ιδίως)], και δεν τον έχω επηρεάσει, ή και μ' επηρέασε, μια εικοσπενταετία (και τόσο κρίσιμη) πούμασταν φίλοι, ώσπου πέθανε (16-6-75), μόνο 50 χρονώ, παρά κάτι μέρες (γεννήθηκε: 28-6-25) - και δε μ' άρεσε τίποτ' απ' ότι άρχιζα να γράφω, κι όλο έπιανα κάτι άλλο, αλλιώτικο - μ' άλλο ύφος, απ' άλλη πλευρά, μ' άλλο πρίσμα, σ' άλλο ρυθμό, μ' άλλη διάθεση - και τίποτα, μορέ τίποτα δε μ' άρεσε, δε μου πήγαινε όπως τόθελα για το Φαίδρο, για το με τόσες ακριβές ποιότητες έργο του, λόγο του, ποίησή του (που πάντα χαιρόμουν) - τίποτα!