Η ποιητική συλλογή Ν’ αντέχω μιλά για τη φθορά που ο χρόνος προκαλεί στις σχέσεις των ανθρώπων, τον πόνο του τέλους, τον θυμό της αποτυχίας, τη θλίψη της μοναξιάς και την ελπίδα για να μπορεί η ψυχή ν’ αντέχει. Είναι ένα βάρος και συνάμα μια ευχή που οδηγεί στη λύτρωση.
Το εξώφυλλο φιλοτέχνησε η ζωγράφος Ελένη Παπανικολάου.
Απόσπασμα:
ΜΟΝΟ ΣΥΝΝΕΦΑ
Απόψε νιώθω πανικό.
Αναζητώ κάποιο χέρι να μου δείξει την έξοδο κινδύνου απ’ τη ζωή μου
που έχει γίνει ασήκωτη, βαριά.
Με δυσκολία η ανάσα βγαίνει
η καρδιά δύσκολα δέχεται το αίμα
κι είναι στιγμές που επιθυμεί το ξαφνικό!
Απόψε ασήκωτη η μοναξιά
στον ορίζοντα μόνο σύννεφα.
Κανένα χέρι
καμία έξοδος κινδύνου
καμία ελπίδα
μόνο σύννεφα.