ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Μουσική είναι η τέχνη των ήχων με ωρισμένους φυσικούς και αισθητικούς νόμους.
Η μουσική ερμηνεύει με το ρυθμό και τις μελωδικές διαδοχές τα ψυχικά αισθήματα και τις πράξεις που εκφράζονται μ' ένα ποιητικό κείμενο. Ενεργεί ακουστικά. Προκαλεί στη ψυχή του ακροατή το αίσθημα και τις ιδέες που είναι κατάλληλες για να διευκολύνουν την τελεία κατανόησι του ποιητικού κειμένου, κάνει εντονώτερη την απόλαυσι της ποιήσεως και επιδρά συναισθηματικά. Ευχάριστες ψυχικές καταστάσεις εκφράζονται με τόνους και ρυθμούς χαρούμενους, σκιρτητικούς. Δυσάρεστα συναισθήματα αποδίδονται με ρυθμούς και μελωδικές πλοκές συσταλτικές. Έννοιες ψυχικής συστολής και ταπεινώσεως ερμηνεύονται με φωνές και ρυθμούς ησυχαστικούς. Όταν ο άνθρωπος νοιώθη την ανάγκη να πλησίαση πιο πολύ τον Πλάστη του, να επικοινωνήση μαζί Του για να Τον ευχαριστήση για τ' αγαθά που Εκείνος τού χαρίζει, να τον παρακάλεση για να τον βοηθήση ν' ανταπεξέλθη στις δυσκολίες της ζωής του, να ζητήση την προστασία Του στους κινδύνους που τον περιζώνουν, όταν θέλη να προσευχηθή, με τον καλύτερο τρόπο που μπορεί, κάνει ανάλογη μουσική την προσευχή του, ψάλλει ύμνους.
Η μουσική είναι γλώσσα πανανθρώπινη και θείο δώρο. Μετέχουμε σ' αυτήν όλοι εξ αδιδάκτου.
Κάθε λαός, σε κάθε εποχή, ανάλογα με το βαθμό του πολιτισμού και, γενικά, τις συνθήκες διαβιώσεώς του (κλιματολογικές συνθήκες, δουλεία, επίδρασις ξένων πολιτισμών, ελευθερία κλπ) δημιούργησε και διαμόρφωσε τη μουσική του με μια ξέχωρη δική του χαρακτηριστική σφραγίδα.
Η ελληνική μουσική, που άρχισε να καλλιεργήται από τα πρώτα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μετά την επικράτησι της Χριστιανικής Θρησκείας, ονομάζεται Βυζαντινή μουσική.
Η Βυζαντινή μουσική, με βάσι την αρχαία ελληνική μουσική, αναπτύχθηκε ιδιαίτερα από τότε που, οι εμπνευσμένοι ποιητές της Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας, την συνύφαναν με τ' αριστουργηματικά προϊόντα της θρησκευτικής ποιήσεως. Γι' αυτό η μουσική αυτή ονομάζεται Βυζαντινή Εκκλησιαστική μουσική. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)