Η Γενοβέφα Κτενίδου κατόρθωσε, με το σκηνικό της παραμύθι, κάτι πολύ πρωτότυπο και συνάμα παιδαγωγικότατο. "Το Χρυσοφεγγαράκι" είναι ένας σοφός συνδυασμός από γνωστά και παγκόσμια μοτίβα παραμυθιών, όπου το καλό, το αθώο και το τίμιο, το καθαρό και το γνήσιο θριαμβεύουν σε βάρος της κακίας, της μοχθηρίας, της ζήλιας και της δολιότητας με τη θεατρικότητα, τη σύμβαση, τη γοητεία της σκηνικής μεταμόρφωσης και συνάμα την απομυθοποίηση της υποκριτικής τέχνης. Ζωή και παραμύθι, πραγματικότητα και φαντασία συνυπάρχουν και αλληλοδιαδέχονται το ένα το άλλο, δημιουργώντας ένα παιδαγωγικό ευφάνταστο παιχνίδι, όπου το παν είναι ποιητικό και ταυτόχρονα καθημερινό, άπιαστο και χειροπιαστό, διπλό ωστόσο βίωμα και για τους ηθοποιούς και για το κοινό τους. (Κώστας Γεωργουσόπουλος, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)