Το βιβλίο αποτελείται από κείμενα που βασίζονται στα βιώματα της συγγραφέως τόσο όσον αφορά την ενασχόληση με την εργασία της όσο και πιο προσωπικών αφηγήσεων και που έχουν ένα κοινό κέντρο. Βασικό ζήτημα είναι η διαδικασία της ενηλικίωσης και οτιδήποτε συμπεριλαμβάνει αυτό, αλλά κυρίως η διαδικασία αυτή μέσα από τα μάτια ενός χαρακτηρισμένου "δύσκολου παιδιού". Πρόκειται επί της ουσίας για μια διαμαρτυρία από την πλευρά του ίδιου του παιδιού για όλα αυτά που κάποτε μετατρέπουν τη ζωή του σε εφιάλτη ενώ σε καμία περίπτωση δεν δικαιούται μια παρόμοια τύχη. Οι "γονείς", οι "προπονητές", οι "εκπαιδευτικοί", η "μαμά", τα "αδέρφια", το "πάρκο", το "κολυμβητήριο" το "δύσκολο παιδί", το "μεγάλο παιδί", παρουσιάζονται στις πραγματικές τους διαστάσεις, με πνεύμα κριτικό και με την οπτική της αμφισβήτησης των καθιερωμένων. Επί της ουσίας το "δύσκολο παιδί" μας ζητά, πριν απαιτήσουμε να αλλάξει αυτό, να αλλάξουμε κι εμείς οι ίδιοι προς την κατεύθυνση μιας ανθρωπιάς που δύσκολα θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της αν δεν μετατραπεί σε μια ευγενή και δυναμική κριτική, αλλά και ανατροπή όταν χρειάζεται, όλων των καθώς πρέπει συμβάσεων και σε όλα τα επίπεδα.