«Το βιβλίο της φύσης είναι γραμμένο σε μαθηματική γλώσσα, και οι χαρακτήρες είναι τρίγωνα, κύκλοι και άλλα γεωμετρικά σχήματα, χωρίς τη βοήθεια των οποίων είναι αδύνατον να καταλάβουμε έστω μια λέξη, χωρίς αυτά, κάποιος είναι σαν να περιπλανιέται σε ένα σκοτεινό λαβύρινθο.» – Γαλιλαίος, Il Saggiatore (1623)
Πόσο γνώριμη είναι αλήθεια η εμπειρία του «σκοτεινού λαβυρίνθου» ακόμη και σε όσους μελετούν, χρησιμοποιούν, αγαπούν και πορεύονται με πάθος για τη μαθηματική επιστήμη; Η φύση, η ζωή, οι ανθρώπινες σχέσεις όπως και τα μαθηματικά κρίνονται τις περισσότερες φορές στα λεπτά εκείνα σημεία τους, τα οποία αν δεν φωτιστούν επαρκώς μπορούν να οδηγήσουν σε επικίνδυνα σκοτάδια καταστρέφοντας το πολυπόθητο αποτέλεσμα.