Μπορούμε εύλογα να το υποθέσουμε: Ο Αριστοτέλης πραγματεύτηκε θέματα ηθικής φιλοσοφίας επανειλημμένα, και σε διάφορες περιόδους της πολύχρονης διδακτικής του δράσης.
Στην πρώτη περίοδο της αθηναϊκής του ζωής -είκοσι ολόκληρα χρόνια- μαθητής αρχικά, δάσκαλος μετά, στην Ακαδημία του Πλάτωνα είναι φυσικό να επηρεάστηκε από τους προβληματισμούς του δασκάλου του, και να μελέτησε και αυτός τις ανθρώπινες σχέσεις, τις αξίες και τις απαξίες της κοινής ζωής των συμπολιτών - αυτό βέβαια είναι το νόημα της αρχαίας λέξης πολίτης. Έτσι, η ηθική διδασκαλία του Αριστοτέλη, όπως ακριβώς και του Σωκράτη και του Πλάτωνα, δεν μπορεί παρά να περιστρέφεται γύρω από την αρετή, την αρετή των πολιτών, την πολιτική αρετή. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)